تاریخچه قهوه و انواع آن صفر تا صد

تاریخچه قهوه

تاریخچه قهوه رو از یه داستان زیبا براتون شروع می کنم:
شاید شنیده باشید یا تجربه کرده باشید که برای قرار ملاقات های عاشقانه ابتدا بانو را به یک فنجان قهوه دعوت میکنند چندان بی ربط به شروع عاشقانه آن نباشد.

تا قبل از سال 1700 میلادی قهوه یک گیاه جهانی و همه گیر نبود و مختص به مناطق خاصی بود در( گویان فرانسه ) منطقه ای در آمریکای جنوبی مردم به کشت این گیاه می پرداختند  فقط دانه آن به فروش میرفت و به شدت از گیاه آن نگه داری میشد و به کشور های دیگر صادرات صورت نمی گرفت.

تا این که سفیری از برزیل با نام  فرانسیسکو دِملو پلاتا به این کشور سفر کرد و عاشق طعم بی نظیر قهوه شد.

و از آنجایی که امکان به دست آوردن گیاه قهوه را نداشت  طی یک نقشه ی به ظاهر عاشقانه  دل همسر فرماندار را ربود و لا به لای عاشقانه سرایی ها خواستار مقداری گیاه قهوه شد.

از آنجا که همه ی ما میدانیم وقتی بانویی دل در گرو کسی نهد مقدرات آسمان و زمین را برای رضایت مطلوب به کار میگیرد بانوی دل از کف داده ما نیز  دسته گلی فراهم کرد مقداری گیاه قهوه در آن پنهان کرد و به فرانسیسکو داد تا امروز که برزیل بزرگترین تولید کننده بهترین و گران ترین دانه  قهوه جهان شود.

این که چرا  اسم این نوع قهوه که در مناطق استوایی کشت میشود عربیکا است هم داستان  جالبی دارد.

گیاه کافِئا که یک میوه گرد قرمز رنگ شبیه به بلوبری و یا عناب است در مناطق گرم سیری رشد می کند.

افسانه ای وجود دارد که میگوید مردم اتیوپی دانه قهوه را میکوبیدند با روغن و چوب های معطر مخلوط میکردند و به عنوان دارویی انرژی زا مصرف میکردند.

وقتی گیاه قهوه به عربستان رسید آنها دمنوشی با دانه قهوه درست کردند و از خاصیت انرژی زا و طعم خاص آن شگفت زده شدند  به این ترتیب نوشیدنی قهوه به روش امروزی آن مرسوم شد و نام قهوه عربیکا در جهان پخش شد، با این حال اگر این افسانه را در نظر نگیریم میتوان علت نام گذاری قهوه عربیکا را رشد این گونه خاص در ارتفاعات یمن دانست و نوع دیگر آن که روبوستا نام دارد در اندونزی برزیل و چند کشور محدود دیگر به میزان کم کشت میشود.

اگر میخواهید شما جزو آن دسته از افراد باشید که نوع قهوه را از روی ظاهر عطر و طعم آن تشخیص بدهید این مطلب را تا انتها بخوانید:

دانه قهوه عربیکا

دانه قهوه عربیکا  به رنگ قهوه ای روشن  است. خط میانی دانه را نگاه کنید این خط بر خلاف نوع روبوستا صاف نیست دانه قهوه بیضی است حالا چشم هایتان را ببندید و دانه را بو کنید، بویی شیرین و شکلاتی یا شاید هم آجیلی به مشامتان میرسد و نسبت به قهوه روبوستا از ترشی کمتری برخوردار است.

قهوه عربیکا مناسب برای استفاده قهوی دمی ( فرانسه) است و کافئین آن سه برابر کمتر از رغیب خود یعنی روبوستا است.

دانه قهوه روبوستا

حالا که با دانه عربیکا آشنا شدیم نوبت به دانه روبوستا میرسد این دانه به نسبت عربیکا کوچک تر گرد تر روشن تر و صاف تر است.

اگر آن را بو بکشید عطر تلخ و چوبی  در مشامتان می پیچید طعم تلخ و کافئین بالا

این نوع قهوه را بسیار مناسب اسپرسو می کند، این که کدام یک از انواع قهوه بهتر است بیشتر به سلیقه فردی شما ارتباط دارد شاید شما مانند اکثر مردم جهان طرفدار عربیکا باشید.

یا خاص بودن ویژگی همیشگی شماست وعطر و طعم تلخ روبوستا برایتان جذاب تر باشد.(تاریخچه قهوه )

این که چرا قهوه عربیکا بیشتر از روبوستا کشت میشود علت های مختلفی دارد که به برسی آن میپردازیم.

شاید اولین و اصلی ترین علت  تلخی کمتر قهوه عربیکا باشد به هر حال اکثر مردم تمایل بیشتری نسبت به طعم شیرین دارند البته تنوع طعم هم نکته مهمی است دانه های عربیکا  گونه های بسیاری دارد که طعمی مایل به شکلاتی میوه ای یا اجیلی دارد.

اما این همه ماجرا نیست چیزی که قهوه عربیکا را گران تر کرده حساس بودن گیاه آن و زود خراب شدن است.(تاریخچه قهوه )

درخت قهوه عربیکا در ۱۰۰۰ یا ۲۰۰۰ متری از سطح دریا رشد میکنند و در برابر افات مقاومت کمتری دارند حساس بودن به آب و هوا  و سختی برداشت این محصول در گران تر شدنش نقش زیادی دارد.

اما نوع برداشت هزینه بر دانه عربیکا تاثیر زیادی بر قیمت آن دارد.

همه دانه های قهوه با هم و همزمان نمیرسند به همین علت برای برداشت قهوه بهتر است کار را به صورت دستی انجام داد به این صورت که از شاخه آبشاری درخت عربیکا دانه هایی که به قرمزی مورد نظر رسیده باشند انتخاب شده و برداشت کرد در این نوع برداشت طعم قهوه به دست آمده بی نظیر است.(تاریخچه قهوه )

البته این کار به صورت عمومی و با دستگاه برای مصارف صنعتی هم انجام میشود اما نتیجه کار کاملا متفاوت است زیرا قهوه های عربیکا که کامل نرسیده است طعم تلخی بیشتری دارند و این روش از کیفیت نهایی محصول کم میکند و طبیعتا قیمت را ارزان تر، مورد دیگری که در طعم و عطر قهوه تاثیر گذار است روش فراوری آن است که مدل های مختلفی دارد.

متداول ترین فرآوری طبیعی و سنتی است که به علت مصرف کم آب مقرون به صرفه ترین روش نیز است، در این روش گیلاس های قهوه را روی تخته های آفریقایی پخش میکنند تا به حد خاصی از رطوبت برسد و دانه قهوه طعم پارچمنت و موسیلاژ را تا حدودی جذب کند ( گیلاس های قهوه طعم شیرین و میوه ای خوبی دارند درون  گیلاس قهوه ماده بیرنگی قرار دارد که به ان موسیلاژ میگویند و پرده نازک نقره ای رنگی دور دانه قهوه را گرفته است که نام پارچمنت است.)

ولی این حرکت سنتی ریسک بالایی دارد زیرا اگر دانه های قهوه یکنواخت پخش نشود و روی هم قرار گیرد می گندد و مزه بدی به خود می گیرد از طرفی اگر مراحل به درستی انجام شود قهوه ای با کیفیت بسیار خوب خواهیم داشت.

روش دیگر تولید قهوه که روش شسته است باعث به دست آمدن قهوه ای با طعم میوه ای کمتر است اگر دانه قهوه به روش صنعتی برداشت شده باشد در این روش می شود دانه های رسیده تر را جدا کرد وقتی دانه های قهوه را می شویند میوه های کال که سبک تر هستند روی آب می مانند و به راحتی جدا می شوند. (تاریخچه قهوه )

بعد از آن پوست میوه ها گرفته می شود و دانه قهوه با موسیلاژ وارد حوضچه های تخمیر شده و ۷۲ ساعت استراحت می کنند تا خود به خود موسیلاژ جدا شده و قهوه ای تمیز به دست می آید  در این روش دانه قهوه طعم اصیل خود را نمایان میکند اما دیگر طعم میوه ای نخواهیم داشت.

سومین روش عسلی نام دارد، در این سبک از فرآوری دانه قهوه از میوه جدا شده و به همراه موسیلاژ خشک میشود اما در این روش هم به علت برداشتن پوسته شاهد طعم میوه ای نخواهیم بود هر چند  می توانیم قهوه شیرین تری نسبت به نوع بالا داشته باشیم.

بعد از خشک شدن دانه قهوه ما به قهوه سبز دست پیدا میکنیم شاید اسم این نوع قهوه را برای مصارف لاغری شنیده باشید.

برای به دست آوردن فنجان قهوه صبح شما هنوز راه زیادی است با من همراه باشید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *